Żałobna parada róż

Funeral Parade of Roses / Bara no Sōretsu
reż. Toshio Matsumoto
Japonia 1969, 105’
napisy: polskie i angielskie

Przygotuj sprzęt i wciśnij play by uruchomić doświadczenie

Pokazy w kinie
cz 14 lis, 20:30
Muranów
Muranów
nd 17 lis, 18:00
Kinoteka 2
Kinoteka 2
Dostępność online
13 lis, 10:00 – 1 gru
Materiały dodatkowe
O filmie
Japonia 1969
Czas trwania: 105’
reżyseria: Toshio Matsumoto
scenariusz: Toshio Matsumoto
zdjęcia: Tatsuo Suzuki
montaż: Toshie Iwasa
muzyka: Joji Yuasa
dźwięk: Mikio Katsuyama
obsada: Pitâ, Yoshimi Jô, Osamu Ogasawara, Koichi Nakamura, Flamenco Umeji, Saako Oota, Tarô Manji, Toyosaburo Uchiyama, Mikio Shibayama, Wataru Hikonagi
producent: Keiko Machida, Mitsuru Kudo i kierownictwo produkcji Sumiko Fujisawa
produkcja: Art Theatre Guild, Matsumoto Production Company
język: japoński
barwa: cz.-b.
Partner

Opis filmu

Kilka dni z życia queerowej społeczności tokijskiego Shinjuku – dzielnicy, która zanim stała się komercyjnym centrum Tokio, jeszcze pod koniec lat 60. była centrum kontrkultury kojarzonej ze studencką lewicą. Kamera podąża za Eddie – prowokatorką z gay-baru Genet. Z epizodycznej narracji wyłania się barwny obraz miejskiej dżungli, dopełniony dokumentalną obserwacją queerowego podziemia. 

„Żałobna parada róż” to jedno z najwybitniejszych dokonań japońskiej awangardy filmowej – manifest w barwny sposób pokazujący także środowisko japońskich intelektualistów. To pierwsza tak złożona próba sportretowania tożsamości miasta, pulsującego od ulicznych protestów i politycznych happeningów, częstych w Japonii w latach 60. Kolażowa forma filmu stała się symbolem nowofalowych eksperymentów, manifestacją twórczej kreatywności. To performatywna wariacja na temat Tokio uchwyconego na chwilę przed globalnym końcem lata miłości.

tekst:
Łukasz Mańkowski

Toshio Matsumoto

Urodzony w Nagoyi w 1932 roku, japoński reżyser filmowy i artysta wizualny, jeden z pionierów sztuki wideo w Japonii, czołowy przedstawiciel awangardy filmowej i niestrudzony teoretyk wizualnego medium. Uznawany w Japonii za jednego z najważniejszych twórców swojego okresu, największy rywal Nagisy Ōshimy. W 1961 roku jego eksperymentalny krótki metraż „Nishijin” był pokazywany na festiwalu w Wenecji, a opus magnum Matsumoto, wyprodukowana w legendarnej stajni Art Theatre Guild „Żałobna parada róż” zainspirowała Stanleya Kubricka do realizacji „Mechanicznej pomarańczy”. Przez lata pozostawał aktywny jako wykładowca i teoretyk, publikując wiele książek. Zmarł w 2017 roku w Tokio.

Filmografia:

1961 Nishijin / The Weavers of Nishijin (short)
1968 Tsuburekakatta migime no tame ni / For the Damaged Right Eye (short)
1969 Żałobna parada róż / Bara no sōretsu / Funeral Parade of Roses 
1971 Demony / Shura / Demons
1987 Engram: Kuoku konseki / Engram (short)
1988 Dogura Magura / Dogra Magra

bądź na bieżąco!

© Fundacja Sztuki Arteria
Na naszej stronie wykorzystujemy cookies tj. małe pliki tekstowe, które strona internetowa zapisuje na Twoim komputerze lub urządzeniu przenośnym w chwili, gdy przeglądasz tę stronę. Kliknij tu, aby zmienić ustawienia cookies.